- comminor
- comminor, āri, ātus sum
menacer vivement.
- alicui aliquid comminari : menacer qqn de qqch.
- alicui necem comminari : menacer qqn de mort.
- alicui aliqua re comminari : menacer qqn de qqch.
- alicui cuspide comminari, Suet. Caes. 62: menacer qqn de la pointe de l'épée.
- comminari pugnam : menacer de livrer bataille.
- comminari oppugnationem : menacer de donner l'assaut.
- carpebat scrupulus contemplatione comminatae mihi mortis, Apul. M. 6, 26 : un sentiment d'inquiétude me prenait quand je pensais à la mort dont j'étais menacé.
* * *comminor, āri, ātus sum menacer vivement. - alicui aliquid comminari : menacer qqn de qqch. - alicui necem comminari : menacer qqn de mort. - alicui aliqua re comminari : menacer qqn de qqch. - alicui cuspide comminari, Suet. Caes. 62: menacer qqn de la pointe de l'épée. - comminari pugnam : menacer de livrer bataille. - comminari oppugnationem : menacer de donner l'assaut. - carpebat scrupulus contemplatione comminatae mihi mortis, Apul. M. 6, 26 : un sentiment d'inquiétude me prenait quand je pensais à la mort dont j'étais menacé.* * *Comminor, pen. corr. comminaris, comminari. Suet. Fort menacer.
Dictionarium latinogallicum. 1552.